Mooie foto? Yep – agreed. Dat je voor yoga lenig moet zijn is echter een fabeltje. Ja – lenig ben ik altijd geweest, al van kindsbeen af zat ik op balletles en kon ik als kleinste van de groep de spagaat, de split en noem maar op. Achterwaarts buigen, tenen achter mijn oor. Check. Dat kan ik allemaal. Maar maakt mij dat een ‘goede’ yogi? Wel – niet noodzakelijk.

Mijn yoga pad startte ongeveer op mijn 15de. Ik speelde op dat moment vrij intensief viool en had wel eens last van plankenkoorts en een stijve nek. Ademhalingsoefeningen en Alexandertechniek hebben me daarbij geholpen – meteen ook de eerste elementen van yoga die ik vanaf dat moment regelmatig ben beginnen toepassen. De volledige yogische ademhaling heb ik op mijn 15de uit een boek geleerd. Zo’n lekker ouderwets boek waarin foto’s uit de jaren 70 prijken van mensen met spannende pakjes aan in vreemde houdingen. Maar het hielp. Ik paste het toe vooraleer de concerten begonnen of wanneer ik in mijn bed de slaap niet kon vatten. Tot mijn 22ste was dat mijn dagdagelijkse yoga. Ademen – en lichaamshouding checken tijdens het spelen.

 

Uttanasana The Yoga Bar

Pas wanneer ik 22 was volgde ik mijn eerste ‘asana’ les. Ik kan je vertellen dat ondanks al mijn lenigheid ik behoorlijk stijf was de dag nadien – maar ik vond het geweldig! Ik was vertrokken voor een lange ontdekkingsreis van verschillende yoga stijlen en types in verschillende landen.

Ashtanga, Vinyasa, Hatha, Zwangerschapsyoga, Meditatie, Yoga Nidra … ik probeerde het allemaal uit in de jaren die volgden. Ergens eind de twintig volgde ik mijn eerste stilte retraite met intensieve yoga training, ademhaling en meditatie oefeningen. En vandaar vervolgde ik mijn yoga pad met opleidingen en een zoektocht naar hoe ik al het geleerde in de praktijk kon omzetten. Naar het dagelijkse leven zeg maar.

En daarvoor hoef je dus niet lenig te zijn of op je hoofd te kunnen staan. De belangrijkste les die ik daaromtrent heb geleerd is dat, wat je ook doet, op je hoofd leren staan of met je handen je tenen proberen aan te raken, de weg ernaar toe is net zo belangrijk als het resultaat. Het juiste moment afwachten en geduld oefenen leer je op de yogamat door bv naar die kopstand te leren werken. Of net een centimetertje dieper proberen voorover te buigen. Wanneer je op de mat te snel probeert te gaan, dan zal je lichaam daar snel op reageren. Je kan blessures oplopen, spieren verrekken, je rug overbelasten… ja, dat heb ik zelf allemaal meegemaakt. Maar ik leerde mezelf in te houden en traag maar gestaag verder te oefenen. Ik deed er jaren over om op mijn hoofd te leren staan, maar nu ik het kan wil ik opnieuw een stapje verder. En dat is ook hoe ik me naast de mat ben beginnen opstellen. Meer getemporiseerd, met aandacht voor mijn eigen kunnen, en met geduld en vertrouwen. En met veel plezier in alles wat ik doe!

Let dus niet op hoe bepaalde yoga houdingen er bij anderen uitzien. Voel en ervaar hoe het voor jou aanvoelt. Van dag tot dag.  Werk vanaf daar en daag jezelf stap voor stap uit om wat verder te gaan, je grenzen op te zoeken, maar tezelfdertijd te bewaken. Beleef plezier aan je eigen vooruitgang, op alle vlakken. En dan… dan word je vanzelf een ‘goede’ yogi.

 

Tot binnenkort bij The Yoga Bar!